شعر زیر با نام «در کوچه اسید می آید» سروده پگاه احمدی، شاعر و نویسنده معاصر است:
در کوچه اسید می آید*
در کوچه اسید می آید
هوا زنی زیباست
که مثل یک سوراخ
مسدود می شود
هوا زنی امن است
که صورتش از قصه سوخت
به سینه ای رکیک می زنم و باز
روی دسته ی چاقو ، ریحان روئیده است
آخ ، باز زندگی از پوستی تمیز
جدا می شود
و چشم هامان را
هوای ملّی ِ این شهر، تخلیه کرده است
برقص ویرانی!
قلبم سنگین تر از در و دیوار
بر دار می رود
اما هنوز فکر می کنم آنجا
روزی کبوتری که مثل گردباد سفید است
بر گردنی که مثل گردباد سفید است
خواهد نشست.
پانوشت:
* در کوچه باد می آید، فروغ فرخزاد